Ode án Loën

Fotografie: Hetty Coppis
 
’t Thema van dit kwartaal is ode án Loën. Loën wört ien diverse liedjes bejubeld, mar ien dit gedicht ’s van ‘ne hiëlen aege kânt belicht. Dizze tekst is ierder gepublicierd ien d’n Huiwage van 2002 en is geschreve dör Piet Beurskens.

Vör ur

decadentie is ur hiëlemol vremd
ze is d’r iën die ‘n ieder verwent
mit harstocht, passie en vol vuur
zó iën wil iederiën as buur

beej ur kunde òw âltied waerme
de jong, de âld, de rieke en de aerme
ge vuult òw d’r thuus ‘t geft òw houvâst
‘t is as ‘n pak wá perfect pâst

ur bille, Rubensiaans, briëd en rônd
zette ur mit twië biën stevig òp de grônd
ur rug, mòllig en stevig mar karsraecht
hoewel ien ‘t verleeje veul geknaecht

ur bôrste doen ‘t voedzame vocht gaeve
ze schenkt zoë kracht án ‘t jonge laeve
uut ur schoët ontspruut ‘t laeveswonder
‘n rieke gemaenschap kan nie zonder

vör òns as kiender hiël gewoën
weej vuule òns thuus beej ur en noeme ur Loën

Victor