Jos Swanenberg schrieft ien zien woordeboek dè un vliemke een sneetje is, maar ik docht iër an een velleke bevurbeeld ien de pap.

En vaeme is dè nie iets bej boeëne schon make?

Over roest schrieft Jos: kippenhorde, mar ik ken ut nie.

Af en toe mot ik gewoon iets durgeve, nou kan 't nog, ik bin onderhand ok tachtig. Hedde gillie ok een historisch rubriekje, vur historische "mopjes"bevurbeeld.
Deze kende misschien al: Wiel Lichterveld was aan 't verbouwen bij Frans van Zon. Zegt Frans "Nou heb ik ene groôte berg gèel zond over, wa mot ik dor nou mit."? Zet Wiel: "Wette wat, graaf mar ene diepe kuul en smiet 't dor mar ien".
Toôn Deriet wôrt op ziene fiets hast overreje dur ene groôte vrachtwagen mit anhanger. Ruupt de chauffeur kwoad uut zien cabine: "Kunde verdomme nie uutkieke!" Zet Toôn trug: "doe toch "
nie zo lelluk, ik heb ow toch zeker nie gerakt."
Frenske Hofmans fiets na de Hoôgmis over den Bekse weg nar huus met een rammelend spatbord. Wej roepen: "Frenske, ow spatbord rammelt!"Ruupt Frenske: "Ik kan niks hure, mien spatbord rammelt."
Ons Moeke zei altied:"Wa ziede toch unne hampelman" (is een Duits woord): unne onhandige kloôt.

Ik huurde pas nog unne móie âlde:
As weej (um)tuuse hebbe weej 't allebei naor onze zin. (om)(ruilen)

-gapert: slaopmuts, iemand die nie goed uutkiekt. Bevörbild: Och gapert, det hâdde toch kunne zien.

-keps: gen geld mer hebbe.

-schaajlijk ânsneeje: te groët beginne mit sneje zo det ge op 't end 'n te klèèn stuk òver hald.
schaajlijk= nie vördiëlig

Mijn schoonmoeder zei wel eens soms; wat een gaperd; iemand die niet vooruit komt, of alleen maar stond te kijken en waar niets uit handen kwam.