Skip to main content

Overloons volkslied

De foto’s zien gemakt dör Albert Hendriks.

Het Overloons volkslied

In de editie van ‘Ons Eigen Erf’ van 14 augustus 1948 laat de redactie met grote vreugde en trots weten dat Overloon zijn eigen volkslied heeft. De maker ervan is Eduard Janssen. Deze is in 1879 in Overloon geboren en in 1894 verhuisd naar Nijmegen. In het artikel vertelt hij dat hij zich nog steeds verbonden voelt met Overloon.  Ook al is hij al meer dan vijftig jaar uit zijn geboortedorp weg, hij heeft nog steeds een grote liefde voor en dierbare herinneringen aan het dorp van zijn kinderjaren. Als hij na de oorlog de verwoesting ziet van het dorp raakt hem dit diep. Tegelijkertijd ziet hij ook de gemeenschapszin, de verbondenheid en de samenwerking van de  inwoners om Overloon weer tot bloei te brengen.
Dit alles heeft hem geïnspireerd tot het schrijven van dit volkslied, dat als titel ‘Het Gemeenschapslied’ meekrijgt. Hij hoopt dat de inwoners van Overloon het bij diverse gelegenheden zullen zingen als symbool van broederschap en als uiting van levenswarmte en blijdschap. Zoals hij zelf zegt: “het lied bindt samen, het lied stuwt de gedachte omhoog, het lied begeestert”.

Op verzoek van de Bonte Avond commissie van Carnavalsvereniging de Huibuuke vertaalt Theo van den Berg in 1995 het lied in het Overloonse dialect.

Overloons volkslied SN

 

Overloonse vertaling

Daar is maar een plek op de aarde
Waar zo de wind waait over het land
Waar zo de zon schijnt in de gaarde
En regen ruist op boom en plant
Dat is de grond waar ik op woon
Dat is mijn eigen Overloon bis

Daar is maar een plek op de wereld
Waar zo de dauw daalt over het veld
Waar zo de weide zijn bepereld
Met bonte bloemen ongeteld
Dat is de grond waar ik op woon
Dat is mijn eigen Overloon bis

Daar is maar een plek in den lande
Waar ik het allerliefst verwijl
Waar ik werke wil met hoofd en handen
Aan aards geluk en eeuwig heil
Dat is de grond waar ik op woon
Dat is mijn eigen Overloon bis

Daar is maar een wens in mijn leven
Die al mijn doen en denken leidt
Dat al mijn strijd en al mijn streven
Mag uitgaan naar verbondenheid
Mij thuis te voelen in de woon
Van de gemeenschap Overloon bis

 

 

D’r is mar iën pláts òp de aarde
Wor zó de wiend waeit ovver ’t lând
Wor zó de zòn schient ien d’n boggerd
En raegen ruûst òp boëm en plânt
Dè is de grônd wor ik òp woën
Dè is mien aege dörp Loën bis

D’r is mar iën pláts òp de waereld
Wor zó de dauw kumt ovver ’t veld
Wor zó de weie stón te pronke
Mit bonte bluumkes ongeteld
Dè is de grônd wor ik òp woën
Dè is mien aege dörp Loën bis

D’r is mar iën pláts ien d’n lande
Wor ik ’t allerliefste bin
Wor ik án aards en eeuwig welzien
Steeds werke wil mit goeie zin
Dè is de grônd wor ik òp woën
Dè is mien aege dörp Loën bis

D’r is mar iën wens ien mien laeve
Die al mien doên en dinke leidt
Dè mien verlange en mien straeve
Mug uutgaon nor verbondenheid
Meej thuus te vuule ien de woën
Al van mien dierbaar dörp Loën bis

 

Archief

Elk kwartaal hebben we een ander thema met bijbehorende teksten en foto's. Het thema heeft altijd betrekking op wat er leeft in Overloon, met foto's van Overloonse inwoners of dingen. Een thema gemist of nog eens iets teruglezen? In het archief wordt alles bewaard. Klik op één van de onderwerpen in de lijst om meer te zien en te lezen.